烟柯雾叶,多少愁痕结。梦冷家山云乱迭,一片微茫夜色,依约閒庭旧明月。
自云别,芳华几消歇。更谁解、贯珠舌。想清寒未诉声先咽。
满院西风,倚栏人杳,零落槐花似雪。
猜你喜欢
寒枝病叶。惊定痴魂结。小管吹香愁叠叠。写遍残山剩水,都是春风杜鹃血。
自离别。清游更消歇。忍重唱、旧明月。怕伤心、又惹啼莺说。
十里平山,梦中曾去,唯有桃花似雪。
晴光艳漪。吹上修眉碧。亸倚东风困无力。三叠阳关唱遍。
休折尽河桥春色。正岑寂。絮花飘似雪。问前度、章台陌。
但麦尘、暖飏游丝拂。金缕抛残,鹅黄微褪,别是闲消息。
又次冬,公谨自剡还,执手聚别,且复别去。怅然於怀,敬赋此解花边短笛。初结孤山约。雨悄风轻寒漠漠。翠镜秦鬟钗别,同折幽芳怨摇落。素裳薄。重拈旧红萼。叹携手、转离索。料青禽、一梦春无几,後夜相思,素蟾低照,谁扫花阴共酌。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。